امام صادق (علیه السلام)- محمّدبنعبدالله از یکی از یارانش نقل میکند: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: «فدایت شوم! چرا خداوند، گوشت مردار و خون و گوشت خوک را حرام کرده است»؟
فرمود: «همانا خدای تبارکوتعالی این چیزها را بهخاطر رغبت و تمایل خودش به آنچه حرام کرده یا صرفنظر و رویگردانی خودش از آنچه حلال نموده، بر بندگانش حرام یا حلال نکرده است، بلکه خود موجودات را آفریده و میداند که با چه چیزی بدنهای موجودات استوار میگردد و به صلاح است؛ پس آنها را از سر تفضّل خویش بر ایشان و مصلحت آنان حلال نمود و مباح دانست و میداند که چه چیز به آنها زیان میرساند؛ پس آنان را از آن منع نمود و بر ایشان حرام کرد و آنگاه حرام را برای مضطر، مباح ساخت و در زمانی که بدنش به جز به آن، تاب بقا نداشته، آن را بر ایشان حلال نمود و امر نمود که به هنگام ناچاری، تنها به اندازهی کفایت از آن بخورد نه بیشتر».
سپس فرمود: «امّا مردار، کسی به آن نزدیک نشود و از آن نخورد، مگر آنکه بدنش ضعیف گردد و پیکرش فرتوت گردد و قوایش به سستی گراید و نسلش منقطع گردد و مردار خورده جز به مرگ ناگهانی نمیمیرد. امّا خون، بدانکه کَلَب (بیماری هاری) میآورد و سنگدلی و رأفت و رحمت انسان را میکاهد و خون خورده ایمن نیست که فرزند یا والدین خود را هم بکشد و دوستان صمیمیاش از وی ایمن نیستند و هرکه با او همنشین باشد، از وی چندان در امان نمیباشد. امّا دربارهی گوشت خوک، باید بدانیکه خداوند، قومی را درصورت چیزی شبیه خوک و میمون و خرس، مسخ نمود و البتّه خوک از جمله مسخ شدهها نمیباشد، ولی خداوند از خوردن شبیه آن مسخ شدهها نیز نهی نمود تا از آنها استفاده نجویند و عقوبت آنها نادیده گرفته نشود. امّا خمر را خداوند بهخاطر تأثیرش بر آدمی و فساد انگیز بودنش حرام نمود». حضرت فرمود: «همانا دائم الخمر، همچون بتپرست است و شراب، وی را دچار لرزش میکند و نورش را میزداید و جوانمردیاش را بر باد میدهد و او را به جسارت در محارم، از جمله خونریختن و ارتکاب زنا میکشاند و ایمن نیست از آنکه چون مست، درحالیکه خود آگاه نیست بر اندرونی ممنوعه خود تعدّی نماید و میگسار به جز شر، سراغ چیز دیگر نمیرود».
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۳، ص۵۷۰
تهذیب الأحکام، ج۹، ص۱۲۸/ البرهان
برچسب : نویسنده : kahroba62 بازدید : 24